Dwerg werkplaats
Tekst en foto's: Anca Zinculescu
Deze zaterdag was de laatste in november, wat ons deed denken dat het niet lang meer duurt tot de kerstvakantie! Daarom zijn we begonnen met de voorbereidingen voor het kerstfeest. We zongen samen twee mooie liedjes en kozen er een voor de kerstdienst. Dit jaar bereiden de dwergen een muzikale verrassing voor met behulp van hun stemmen, handjes en voetjes.Onze workshop ging verder in de kerstsfeer met de dwergen die het gezicht van de Kerstman bouwden van gekleurd papier en papieren bordjes. We maakten er een touwtje aan vast en de kleintjes waren erg trots op het resultaat.
We sloten de workshop af door ons artistieke moment voor de avond te repeteren en samen vrolijk te dansen.
Roemeense taal en cultuur
Tekst en foto's: Eliza van Peppen
De les van afgelopen zaterdag was gewijd aan ons lichaam. Omdat emoties worden uitgedrukt en gevoeld in/door het lichaam, kozen we er deze keer voor om het te hebben over de delen van het menselijk lichaam.
Na een korte bespreking van de emoties en andere geleerde concepten (bijv. de getallen 1 tot 20), gingen we zingen en spelen. Het was een les waarin giechelen en buitelen op de maat van de muziek niet ontbraken. We definieerden lichaamsdelen door te luisteren en te zingen:
"Lichaamsdelen":
"Mijn vingers":
"Mijn gezicht:"
Voor het creatieve moment gebruikten we de vouwtechniek en maakten we een papieren gezicht, daarna tekenden we onze handen, knipten ze uit en maakten een prachtige collage.
Spelen, persoonlijke ontwikkeling en fotografie
Tekst en foto's door Raluca Tudorache
De afgelopen les verliep boven verwachting, de kinderen waren erg ontvankelijk en enthousiast over wat ik te bieden had. Ze reageerden mooi, ontroerend en bewust toen ik ook een beetje met ze praatte over onze realiteit. Wij volwassenen die alles voor hen doen.
Ik was op mijn beurt enthousiast en merkte dat ze serieus werden toen ik het gesprek op gang bracht en dat ze openstonden voor de gedachte om een klein teken van hun liefde aan hun ouders te geven.
Sommigen maakten soms zelfs grapjes, omdat het echt moeilijk is om bepaalde gevoelens toe te geven en onder ogen te zien, maar uiteindelijk vond ik het geweldig om de diepte van hun gevoelens te zien en vooral het bewustzijn waarmee ze op die momenten naar zichzelf keken. We besloten een aantal winterdecoraties te maken en die te gebruiken als achtergrond voor liefdesbrieven, zoals ik ze noemde, aan ouders. Het was een goede gelegenheid om onze eigen gedachten door te nemen, om terug te keren naar de oefening van het verwoorden van gedachten, ze op papier te zetten, gevoelens uit te drukken, na te denken over dankbaarheid.
Ze kregen niet alleen de kans om te mediteren over hun liefde voor hun ouders, maar ook over hun eigen leven, over wat het betekent om een beter leven te leiden met liefdevolle en zorgzame mensen. Het was een positieve reis waarin ze zich ervan bewust werden dat alles werk, inspanning, toewijding, maar bovenal liefde vereist.
