Dwerg werkplaats
Tekst en foto's: Anca Zinculescu
Met vreugde en opwinding stapten we de ruimte binnen waar onze eerste gezamenlijke workshop zou plaatsvinden. Met de hulp van Ana en haar vader richtten we de tafels in voor onze creatieve activiteit en verwelkomden we onze andere vrienden.
We begonnen met elkaar te leren kennen en gingen verder met het ontdekken van onze vingers door middel van liedjes. We kwamen erachter dat de duim heel goed ter been is, de wijsvinger een wandelstok nodig heeft, de middelvinger het koud heeft en een jas draagt, de ringvinger heel ijverig is en een koffer draagt, en de kleine... nou ja, de kleine draagt niets :)... juist omdat hij klein is. De kinderen vonden het ook leuk om de toon voor het lied te zetten en te klappen aan het einde.
Omdat de nieuwsgierigheid erg groot was, bleef ik niet langer hangen en ging ik verder met het creatieve werk, de speciale herfsteditie. Omdat we het jammer vonden dat de arme kleine paardenbloemen geen blaadjes meer hadden, besloten we om ze er weer aan te plakken. Dus met de hulp van hun ouders maakten de kinderen prachtige en originele herfstfoto's met vers geplukte bladeren. De bladeren waren klein, groot, geel, roestig en rood. Aan het eind plakten de kinderen dierenstickers op hun schilderijen en ondertekenden ze hun naam met stempels.We vervolgden onze workshop met een ontmoeting met een heel bijzondere olifant, een veelkleurige olifant genaamd Elmer. Elmer is een erg grappige en speelse olifant. Elmer is echter de enige olifant in de jungle die niet de grijze kleur van olifanten heeft en dit maakt hem verdrietig. Daarom besluit Elmer van kleur te veranderen en gaat hij op avontuur door de jungle. De kinderen hebben veel kleuren en veel dieren in de jungle kunnen herkennen. Het vervolg van het verhaal van Elmer wordt volgende week verteld. Het verhaal van Elmer werd gevolgd door zang en dans. We deden allemaal mee, van klein tot groot, en hadden een geweldige tijd. We huppelden als kikkers, huppelden als konijntjes, liepen als dwergen en klapten in onze handen van plezier.
We namen met tegenzin afscheid, maar met blijdschap dat we een heel leuk uur samen hadden doorgebracht. Tot volgende week zaterdag!
Roemeense taal en cultuur
Tekst en foto's: Eliza van Peppen
De ster van de les op 17 november was "Boosheid" (eigenlijk gedefinieerd als een tweede emotie, gebaseerd op de hoofdemotie van verdriet, teleurstelling, verdriet). Deze tweede emotie maakt het ons vaak moeilijk en nog moeilijker voor onze kinderen.
In de lijn van de therapeutische lezing "Het verhaal van de schildpad", beleefden we de ervaringen en emoties van Tobias. Kort gezegd is Tobias een vriendelijke en slimme kikker die boos wordt op zijn vrienden omdat ze het spel dat hij voorstelt niet willen spelen. Boos op de andere kikkers besluit hij dat ze niet langer zijn vrienden zijn en hij wil wraak. Onderweg, na een verrassingsontmoeting met een wijs personage, begrijpt hij dat hij het mis had, dat het belangrijk is om samen met vrienden oplossingen te vinden en niet om wraak op hen te nemen.
Hoe vaak hebben we niet gehoord dat onze kinderen huilden of hetzelfde meemaakten? Met vragen als "Waarom begon de ruzie? Waarom was Tobias boos? Hoe kon hij anders? Hoe zit het met jou, ben jij boos geweest in welke situaties? hebben we 'boosheid' en 'overstuur' gedefinieerd en begrepen we, hoop ik, hoe we in een soortgelijke situatie moesten handelen. We hebben ook onze woordenschat vernieuwd met woorden als "teleurstelling, mokken, pruilen, bombastisch, wijs, onbeleefd". Deze werden besproken en uitgelegd. Een suggestie zou zijn om ze mee naar huis te nemen en ze in verschillende contexten te gebruiken. Met herhaling en jou zullen de kinderen ze onthouden en in de toekomst gebruiken.
We speelden een rollenspel en gaven om de beurt onze emoties weer: vreugde, verdriet, teleurstelling, angst.
Word jij soms boos? En zo ja, wat doe je dan? De kinderen hebben in deze les geleerd hoe ze met boosheid kunnen omgaan. Hoe? Door het ademhalingsspel te spelen: 3 keer ademen, ademen, ademen. Eerst diep en de lucht naar de buik brengen, tegelijkertijd volgt de gedachte de ademhaling en voelt de hand de buik. Een nuttige "time-out" en zelfhersteloefening.
Onze les eindigde met een creatief moment waarbij we onze verbeelding aan het werk zetten en maskers maakten die woede uitbeeldden.
Spelen, persoonlijke ontwikkeling en fotografie
Tekst en foto's door Raluca Tudorache
Afgelopen zaterdag gingen een aantal van ons, na het opwarmen met een paar porties warme chocolademelk, naar buiten op zoek naar foto-vocabulaires.
We namen snel het alfabet door en oefenden de dingen die we een les geleden hadden ontdekt. Daarna gingen we verder met het verkennen van het alfabet, nieuwe woorden en zelfs uitdrukkingen, en het prachtige landschap van de late Nederlandse herfst.
Ondanks de frisse lucht, de kleuren en het prachtige licht was de kou echt voelbaar en leek de woordenschat ook te zijn afgenomen. Daarom gingen we terug binnen de schoolmuren voor een tweede rondje warme chocolademelk en een rondje FAZAN, zodat onze woordenschat weer opwarmde en tot leven kwam.
De fantastische kleuren en de zonsondergang waren ook een inspiratie voor mij, dus heb ik een paar artistieke portretten gemaakt met een Canon 7D camera, om de kinderen een paar voorbeeldige beelden en tegelijkertijd leuke herinneringen mee te geven.Tijdens onze volgende workshop zullen de kinderen, onder mijn begeleiding, worden aangemoedigd om versieringen voor Sinterklaas voor te bereiden, samen met een kleine persoonlijke uitvinding: we zullen leren hoe we een "liefdes"brief aan ouders moeten schrijven.
Gisteren was het Thanks Giving Day, en hoewel het een Amerikaanse feestdag is waarover we horen van vrienden of alleen in films, inspireerde het mij persoonlijk om te mediteren over de dingen waar ik zelf dankbaar voor ben. Ik vind het een prachtige reden en ik vind het op zijn minst een goede oefening om kinderen eraan te herinneren of ze te leren zich bewust te worden van de liefde die ze ontvangen, zelfs als die onvoorwaardelijk is. Het is belangrijk dat ze leren om hun gevoelens gemakkelijker te uiten en dankbaarheid te tonen.
