"Kom met een open geest en vergeet het gekookte eten."
Ana Ghiban is studente in Den Haag en vrijwilliger bij ROMPRO waar ze helpt met Engelse vertalingen.
Waarom ben je naar Nederland gekomen?
Internationale sfeer, liberale houding en kwaliteit van onderwijs en leven.
Was je, voordat je Roemenië verliet, op de hoogte van wat je hier te wachten stond? Had je aangename verrassingen of juist het tegenovergestelde? Wat had je graag geweten of gehad dat het proces gemakkelijker voor je had kunnen maken?
Omdat ik niet rechtstreeks uit Roemenië kom, kan ik niet spreken over de ervaring van de directe overgang tussen de twee culturen. Een bezoek en veel lezen hebben me echter goed voorbereid op de juiste verwachtingen over Nederland. De verrassingen waren meestal aangenaam, met als enige uitzondering de hoeveelheid bureaucratie in het Nederlands.
Hoe lang ben je hier al? Heb je je goed aangepast aan de nieuwe cultuur? Hoe verliep het proces en hoe lang duurde het? Hoe lang duurde het voor je je thuis voelde? Met welke problemen werd je geconfronteerd of word je nog steeds geconfronteerd?
Ik ben nu bijna een jaar in Nederland. Vanuit cultureel oogpunt is mijn overgang hier heel soepel en natuurlijk verlopen, met obstakels die meer te maken hadden met het feit dat ik een student ben dan met het feit dat ik Roemeen ben. Ik zie Den Haag vooral als een zeer gastvrije stad en ik heb echt genoten van het proces om de stad te leren kennen. Al na een paar maanden voelde ik me thuis.
Wat vind je nog steeds moeilijk te begrijpen aan de Nederlandse cultuur?
De geest van onafhankelijkheid op jonge leeftijd verbaast me.
Wat is er veranderd in je manier van leven sinds je hier woont?
Ik ben zeker veel pragmatischer en praktischer geworden en ook veel voorzichtiger met mijn uitgaven. Ik fiets veel vaker en waardeer de zon enorm. Ik heb ook geleerd om de schoonheid van orde, maar ook van wanorde te waarderen.
Hoe ziet u de relatie met andere Roemenen en het behoud van de Roemeense identiteit in het buitenland?
Ik zie ze als belangrijk, maar moeilijk te bereiken. Vanuit mijn gezichtspunt mist de Roemeense identiteit een geest van patriottisme en gemeenschap, vooral in vergelijking met andere landen. Op mijn universiteit zijn er bijvoorbeeld veel groepen gevormd met studenten uit Frankrijk, Italië, Spanje, etc. Maar Roemenen, hoewel we met genoeg zijn, hebben niet zo'n afgebakende groep. Hoewel dit me verdrietig maakt, ben ik gepassioneerd over het behoud van de Roemeense identiteit en ik hoop dat ik kan bijdragen aan de mobilisatie van onze gemeenschap door middel van verschillende evenementen en organisaties zoals rompro.
Waarom heb je ervoor gekozen betrokken te raken bij het werk van de Foundation en wat wil je bereiken met je bijdrage?
Enerzijds om de redenen die in de vorige vraag zijn uitgelegd. Anderzijds hoop ik mijn persoonlijke band met de Roemeense taal en cultuur te versterken door te helpen met vertalingen en op de hoogte te blijven van de gebeurtenissen van de Roemeense gemeenschap in Nederland. Ik ben ook enthousiast over de inspanningen om Roemenen in het buitenland te verenigen.
Wat vind je leuk om te doen? Welk beroep heb je gekozen en waarom?
Momenteel ben ik een student op het gebied van bestuur, economie en ontwikkeling, grotendeels geïnspireerd door mijn jeugdervaringen in landen als Roemenië en een paar landen in Azië met groei- en ontwikkelingspotentieel. Ik wil uiteindelijk terugkeren naar deze gemeenschappen en de situatie daar verbeteren.
Wil je ons vertellen over een grappige, interessante of misschien minder leuke gebeurtenis die je in Nederland hebt meegemaakt?
Om mijn eerdere voorbeeld over het gebrek aan patriottisme op mijn universiteit te weerleggen, zal ik een gebeurtenis vertellen die me echt trots maakte om hier Roemeen te zijn. We hadden een 'Cultuurdag' waar veel landen die vertegenwoordigd werden door studenten, waaronder Roemenië, kraampjes hadden met eten, muziek, versieringen en andere culturele dingen. Op dit evenement was de kraam van Roemenië verreweg het vrolijkst, populairst en het mooist versierd, met de hardste muziek en het langste feest achteraf. Wat het betekent om Roemeen te zijn, is in het buitenland veel duidelijker voelbaar.
Wat zijn je plannen voor de toekomst en hoe ga je die in de praktijk brengen? Vindt u de Nederlandse samenleving een goede omgeving voor deze plannen? Zo niet, wat zijn dan de obstakels voor de verwezenlijking ervan?
Met mijn academische achtergrond droom ik van een carrière bij een NGO die landen helpt zich economisch en politiek te ontwikkelen. Hoewel Nederland ons veel te leren heeft, ben ik er niet van overtuigd dat dit soort werk effectief op afstand kan worden gedaan vanuit het comfort van het koninkrijk van de fietspaden. Ik blijf echter geloven in de educatieve omgeving en steun Nederlandse methoden die gebaseerd zijn op efficiëntie, innovatie en tolerantie die het land hebben gebracht waar het nu is.
Heb je nog advies voor mensen die erover denken om naar Nederland te emigreren? Of wil je iets specifieks overbrengen dat je via bovenstaande antwoorden niet kon?
Kom met een open geest en vergeet het gekookte eten.
Je motto of een citaat dat je motiveert.
"Ik heb liever spijt van de dingen die ik heb gedaan dan spijt van de dingen die ik niet heb gedaan." -Lucille Ball
