"Onze kinderen leren veel van ons. Zij zijn de generatie Nederlanders met Roemeense wortels die een belangrijke rol zullen spelen in het sociale en politieke leven van Nederland. Als zij deze prachtige combinatie van Roemeense creativiteit, spontaniteit en energie aan de ene kant en Nederlandse structuur, ernst en vastberadenheid aan de andere kant hebben, kan niets hen in de weg staan."
Cătălina Negru is medeoprichter en CEO van Stichting ROMPRO. Ze is ervan overtuigd dat Roemenen beter af zijn als ze zich verenigen en daarom heeft ze de stichting opgericht, geholpen door haar uitgebreide internationale ervaring in projectimplementatie. Ze draagt de hoed van een motivator in het Foundation team en zit altijd boordevol ideeën en enthousiasme.
Waarom ben je naar Nederland gekomen? Hoeveel jaar ben je hier al?
Ik kwam voor het eerst naar Nederland in 1977, maar indirect, via mijn vader, die hier een serie shows zou geven. Ik vroeg hem een zwarte tulp voor me mee te nemen en hij kon er geen vinden. Maar hij bracht me wel tientallen foto's van Nederlandse landschappen, plaatsen en mensen, en een mooie blonde pop, die ik vanaf het eerste moment mooi vond.
Ik kwam hier weer in 1992, op mijn eerste tournee met het Tinerimea Română Studenten Ensemble. We dansten in alle grote steden van Nederland en zochten in elke stad naar een transparante paraplu, maar die vonden we niet. Maar ik zag met mijn eigen ogen droomlandschappen, ontmoette warme, vriendelijke en lachende mensen en genoot van elk moment dat ik hier doorbracht.
Ik kwam ook op een korte detachering in de zomer van 2002 en wist toen dat dit de plek was waar ik wilde wonen en dat ik grenzeloos van Nederland hield.
Ik ben hier in 2006 permanent komen wonen, na een periode in Singapore en Frankfurt waar ik voor ING aan internationale projecten werkte. In de eerste maanden ontmoette ik een Roemeense man op een barbecue die tegen me zei: "Je moet snel beslissen of je wilt blijven, anders ga je je hele leven heen en weer tussen twee landen, waarvan geen van beide echt je thuis zal zijn." En ik koos ervoor om hier te blijven, zonder mijn liefde voor Roemenië te verliezen en zonder mijn identiteit te verloochenen. Ik had ook zwarte tulpen en doorzichtige paraplu's.
Heb je je goed aangepast aan de nieuwe cultuur? Hoe verliep het proces en hoe lang duurde het? Hoe lang duurde het voordat je je thuis voelde?
Aanpassing kwam in golven. Boven op de golf was ik als ik vrienden om me heen voelde, beneden was ik als ik de taal en de regels van het spel niet kende. Dat kwam omdat ik veel van de grote en kleine dingen niet begreep en niet veel informatie had.
Maar ik heb me hier altijd thuis gevoeld. Ik denk dat Nederland en ik goed bij elkaar passen.
Wat vind je nog steeds moeilijk te begrijpen aan de Nederlandse cultuur?
Nu begrijp ik Nederland goed en ik hou ervan, maar ik heb alleen van de Nederlandse cultuur overgenomen wat ik leuk vind en wat bij me past. Ik vind het nog steeds zonde van de tijd om elke cent te tellen en de structurele angst om geld te verspillen. Ik denk dat die tijd beter gebruikt kan worden. Maar ik zie de voordelen en ik denk dat het principe voordelen biedt, mits spaarzaam toegepast ("met mate").
Ik hou van Nederlandse ontspanning en gelukkig zijn met de simpele dingen. Ik hou van het respect voor de natuur en het milieu, het participatieve besluitvormingssysteem, de natuurlijke en beknopte manier van communiceren. En zo kan ik nog wel even doorgaan met allerlei andere gewoontes.
Hoe ziet u de relatie met andere Roemenen en het behoud van de Roemeense identiteit in het buitenland? Waarom heb je ervoor gekozen om je in te zetten voor de Foundation en wat wil je bereiken?
We hebben veel gewoonten behouden, misschien zullen sommige verdwijnen met de tijd of misschien zullen ze blijven, wie weet? Ik ben geboren als Roemeen en ik geloof sterk dat wij Roemenen elkaar veel meer moeten helpen. Alles wat we leren en delen helpt. Beter zijn voor elkaar helpt. Laten we glimlachen en elkaar omarmen, in plaats van elkaar te bekritiseren of in hokjes te verdelen.
Onze kinderen leren veel van ons. Zij zijn de generatie Nederlanders met Roemeense wortels die een belangrijke rol zullen spelen in het sociale en politieke leven van Nederland. Als zij deze prachtige combinatie van Roemeense creativiteit, spontaniteit en energie aan de ene kant en Nederlandse structuur, ernst en vastberadenheid aan de andere kant hebben, kan niets hen in de weg staan.
Voor ons, maar vooral voor hen, hebben we deze Foundation gebouwd als een virtueel thuis waar Roemenen elkaar kunnen ontmoeten, stimuleren en inspireren om beter te worden. Ik hoop dat we samen met het hele fantastische team dat bijdraagt aan de goede werking van de Foundation veel succesvolle projecten zullen realiseren.
Wat vind je leuk om te doen? Welk beroep heb je gekozen en waarom?
Ik vind het leuk om mensen met elkaar in contact te brengen en ik organiseer graag, daarom heeft mijn beroep als projectmanager ook goed geholpen bij het opzetten van de Foundation.
Wil je ons vertellen over een grappig of interessant verhaal dat je in Nederland hebt meegemaakt?
Een grappig voorbeeld is van een paar jaar geleden, een jaar of zes, zeven. Ik was aan het rijden en dacht dat ik Nederlands verstond, dus toen de radio zei dat er tijdens het rijden flitspalen op het scherm verschenen, glimlachte ik en dacht ik hoe geavanceerd de Nederlanders zijn om zo'n waarschuwingssysteem voor flitspalen te hebben geïntroduceerd en hield ik bewust mijn snelheid onder controle. Totdat collega's me vertelden dat na het woord "flitsers" alle snelwegen en rijkswegen waar deze flitspalen staan op het scherm verschijnen en je zelf moet bedenken op welke weg je je bevindt.
Wat zijn je plannen voor de toekomst en hoe ga je die in de praktijk brengen?
Vanuit professioneel oogpunt zijn mijn toekomstplannen onder andere de deelname aan en stimulering van Roemeens-Nederlandse bilaterale projecten, de consolidatie en ontwikkeling van de Stichting en de oprichting van een Roemeens-Nederlandse Kamer van Koophandel. Op het gebied van persoonlijke ontwikkeling zou ik mezelf willen leren om geduldiger te zijn en meer te luisteren. En ik zou graag tango dansen in Buenos Aires en samba op het carnaval in Rio.
Je motto of een citaat dat je motiveert.
Mijn favoriete citaat is van George Balachines: "Waarom zijn jullie zo gierig met jezelf? Waarom houden jullie je in? Waarvoor spaar je voor een andere keer? Er zijn geen andere tijden. Er is alleen nu, op dit moment." - Een ander soort carpe diem.
