Als je dit artikel leest als laatstejaars van de middelbare school, in de spanning van het baccalaureaatsexamen, met tientallen formuleformulieren en essays, of misschien als ouder die zich hulpeloos en ongeïnformeerd voelt bij het nemen van een beslissende beslissing over de opleiding van je kind, dan is dit verhaal zeker nuttig. Ik voel me gedwongen om de ervaring bloot te leggen van het oppakken van je hart en het verlaten van 2000 mijl van huis, van alles wat je dierbaar is in de wereld, van vrienden en familie, van de prettige en minder prettige ervaringen die je hebben gevormd tot bijna de volwassene die je nu bent. En als ik het heb over de volwassene van vandaag, dan bedoel ik de middelbare scholier die droomt van een studie aan een universiteit die totaal verschilt van wat hij tot nu toe heeft gekend in het Roemeense onderwijssysteem.
Goed, je hebt besloten om je dossier in te dienen. Maar waar moet ik het indienen en bij welke universiteit? Wat is de volgende stap? Wie helpt me bij al deze beslissingen?
Tot halverwege de 12e klas leefde ik in een constante polemiek tussen de keuze om in het land te blijven en te studeren aan de Polytechnische Universiteit van Boekarest in Automatisering, of om mijn droom te volgen aan een universiteit in het buitenland. Hoe stroperig het ook klinkt, je bent op een leeftijd waarop je later geen spijt wilt hebben van de kans die je hebt gekregen in ruil voor het comfort van de nabijheid van familie of vrienden. Ik heb altijd geweten dat ik de kans om die grote stap te zetten niet wilde laten lopen, ook al ging dat gepaard met een hoop angsten, onzekerheden en compromissen. Natuurlijk is het niet voor iedereen hetzelfde, maar als je de kans en mogelijkheid hebt om het te doen, waarom zou je die dan niet nemen?
Mijn reis is een behoorlijk wervelende geweest, van het kiezen van onderwijsadviesdiensten, tot het toewijzen van een geschikte adviseur die je naar hogescholen in je interessegebied leidt, een ton onderzoek en afzonderlijke diepgaande studie over het curriculum van elke instelling, collegegeld, de stress van crisis in studentenhuisvesting en nog veel meer. Als je niet genoeg tijd of expertise hebt om al deze stappen te doorlopen, is het kiezen van een adviesbureau de beste beslissing. Zo heb ik het ook gedaan, en daarna was de reis veel gemakkelijker voor mij en had ik veel meer tijd om mezelf te informeren over essentiële zaken zoals het budget van een student in Amsterdam, wat studeren in Nederland echt inhoudt en zo'n beetje wat de "deal" is met het land van fietsen en tulpen.
Het platform waar je je aanmeldt voor een universiteit heet Studielink en het maximum aantal aanvragen dat één persoon kan doen is 4, behalve dat je maar bij twee kunt aanvragen Numerus Fixus-programma's - Deze undergraduate programma's hebben een beperkt aantal plaatsen en hebben vaak een aantal eisen waaraan de student moet voldoen, van minimumcijfers in verplichte vakken voor selectie tot toelatingsexamens.
Nadat ik had gesolliciteerd, ging het leven op de een of andere manier snel vooruit naar de seconde dat ik mezelf afscheid zag nemen van mijn puppy, het huis en de tuin waar ik het grootste deel van mijn jeugd had gewoond. Met een leegte in mijn maag zo groot als een basketbal kwam ik aan op het vliegveld en later in Amsterdam op Schiphol. Het was niet mijn eerste keer in Nederland, maar toch, het gevoel hier aan te komen en niet snel naar huis terug te keren is totaal anders dan wat je als student "thuis" ervaart.
Eenmaal in NederlandIk haastte me naar de gemeente om mijn beroemde burgerservicenummer (BSN) of burgerservicenummer, een soort Nederlands CNP dat je status als inwoner hier, belastingbetaler en meer garandeert. Bovendien is het belangrijk om de noodzaak van een ziektekostenverzekering te vermelden, of beter gezegd de verplichting die je als student hier hebt om er een te hebben. Het ontbreken ervan kan leiden tot boetes of volledige betaling voor medische diensten. Ik heb zelfs mijn telefoonnummer veranderd, omdat het abonnement voor onbeperkt internet in Nederland en mobiele data ergens rond de 32 euro per maand ligt. Het is natuurlijk geen noodzaak, maar vroeg of laat kun je tegen de verschillende problemen aanlopen van Roemeense abonnementen die niet werken na twee of drie maanden in het buitenland.
Terug naar het onderzoekDe faculteit waar ik solliciteerde, namelijk de faculteit Informatica van de Vrije Universiteit Amsterdam, of afgekort de VU, organiseerde een heel evenement voor nieuwe studenten genaamd "Intro Week". In het kort is het een reeks activiteiten en feestjes georganiseerd door de faculteit en studentenverenigingen hier waar je je toekomstige collega's van je afdeling en daarbuiten kunt ontmoeten. Het is een soort traditie om zogeheten eerstejaarsfeesten te houden. Bovendien is het een geweldige kans om de stad, de clubs en de bekende uitgaansgebieden te leren kennen en een heleboel vrienden te maken. Als feesten en het nachtleven niet je sterkste kant zijn, organiseren studentenverenigingen ook studiesessies, filmavonden (bij ons in de collegebioscoop), spelletjesavonden, boekenclubs en nog veel meer. De makkelijkste manier om kennis te maken en betrokken te raken bij sociale activiteiten is door zoveel mogelijk van deze evenementen bij te wonen, te socialiseren, open te staan voor zoveel mogelijk kansen en natuurlijk jezelf te zijn.
Faculteit terzijde, ik kan niemand die dit artikel leest beloven dat aan het einde van de regenboog, hier in Nederland, de zogenaamde zak goud, de grote jackpot of het ideale leven ligt. Zeker niet. Ik wijd deze paragraaf aan een reflectie op de realiteit, op het verhuizen naar hier, vooral als student. Er zullen moeilijke, ongemakkelijke momenten zijn, je zult thuis missen, vrienden, familie. Je zult het leren in het Roemeens missen, het spreken van Roemeens, het zien van de nummerplaten van auto's met RO-nummers, het zien van een Roemeense vlag hangend aan de drempel van een communistisch huizenblok of het lezen van de stadsborden in het Roemeens. Je zult het eten missen - waarschijnlijk. Je zult de Roemeense prijzen missen, de stabiliteit die je waarschijnlijk thuis voelde, de zekerheid dat je in een stad bent die je altijd hebt gekend.
De mythe van de Roemeense internationale student is echter zo waar als het maar zijn kan: het is fascinerend en eng tegelijk, moeilijk en leuk, vermoeiend en stimulerend, een heleboel gevoelens die elkaar tegenwerken. Het enige advies dat ik kan geven is om zelf te ervaren hoe het leven hier is en hoe het eraan toegaat in het land van de tulpen.
Een artikel door Ambra Mihu.
Ambra is een jonge studente in Amsterdam in 2022 die Informatica studeert. Favoriete activiteiten zijn midden in de nacht met een telescoop naar het park om naar de sterren te kijken, koken, wandelen, lezen en reizen. PS: Ze is nieuwsgierig van aard en houdt van debatteren over alles van eten en plezier tot kwantumfysica.
