Nederland - Eerste stappen in het buitenland en wat ik wou dat iemand me een jaar geleden had verteld

De titel klinkt waarschijnlijk als een soort afscheidsbrief, of een spijtbetuiging dat de tijdmachine nog niet is uitgevonden. Maar dat is niet zo. Als student in mijn eerste jaar weg van huis heb ik veel geleerd. Gemakkelijk, of niet. En ik ben blij dat we vandaag allemaal de kans hebben om onze kennis te delen en anderen te helpen. Ik wil niet dat de volgende regels klinken als een apocalyptische of antiwesterse boodschap. Ik wil gewoon dat het een eenvoudig verslag is van de lessen die ik heb geleerd in mijn eerste 8 maanden in een vreemd land, weg van de bubbel die ik kende als mijn broekzak en het universum waar ik dingen kant-en-klaar vond. Verhuizen naar een nieuwe plek is al moeilijk genoeg, maar als je 18 bent, altijd bij je ouders hebt gewoond, in hetzelfde blok en op de eerste verdieping, kan het nieuwe leven dat je, grappig genoeg, voor jezelf hebt gekozen je nog iets harder raken. Hier zijn een paar van mijn ervaringen:

1. Nederlands klinkt als Engels totdat je er bent

Het eerste wat je in elk land ziet: reclameborden. Luchthavens, winkels, treinen, alles wat je maar kunt bedenken is in een totaal andere taal dan je kende. Van tevoren bereid je je voor, je weet dat het als Engels klinkt, je denkt dat het wel goed komt. Dan begroeten woorden als ,,vertrek", ,,spoor" je en besef je dat je niet weet waar je bent beland. Mensen horen praten is ook een uitdaging. De klanken hebben niets te maken met de normale uitspraak en de zinnen die om je heen worden gesproken zijn dubbelzinnig. Wat wel handig is, is de openheid van mensen om je te helpen als dat nodig is en hun vermogen om zelfs maar waarneembaar Engels te spreken. Dat is een welkome hulp in een zee van onzekerheid die nog maar net begonnen is.

2. Winkelen is eigenlijk een noodzaak, geen plezier

Dat klinkt logisch, totdat je wakker wordt met een lege koelkast en je verrast wordt door niemand die hem voor je wil vullen. Nadat je een boodschappenlijstje hebt gemaakt (dat je sowieso vergeet en je pas thuis realiseert), ga je naar de winkel en realiseer je je dat je niet weet waar wat je nodig hebt ligt, dat ze de producten die je vroeger thuis at niet hebben en dat niets wat je in het schap ziet, lijkt op wat je eerder kende. En dan, tenzij je Ion Tiriac heet, merk je een prijsverschil tussen twee vergelijkbare producten hier en thuis. Onbewust kom je zo meer te weten over inflatie, verschillen in levensonderhoud en inkomen, de economische situatie enzovoort. Uiteindelijk kom je aan bij de kassa, waar je probeert te betalen met je kaart van thuis, waarschijnlijk Visa of Mastercard, en tot je verbazing merkt dat dit niet werkt. Je wordt gevraagd om contant te betalen, waarna je je schat op de fiets naar huis brengt en eindelijk kunt genieten van wat je hebt gekocht. Een verworven eerste maaltijd, na een vermoeiend ritueel dat wekelijks herhaald moet worden. Dat is nog eens een warm welkom!

3. Als je niet voor jezelf opruimt, zal niemand het voor je doen

Dat, of wachten tot je kamer onbewoonbaar wordt. In het begin is deze drempel misschien moeilijker te bereiken, maar na verloop van tijd zullen de weggegooide kleren en het stof ondraaglijk worden. En dat is normaal, na een lange dag op school wil je gewoon iets eten en een film kijken voordat je naar bed gaat, dat gebeurt thuis ook. Maar daar was de netheid vanzelfsprekend. Hier laat het gebrek eraan je niet genieten van de magie van je vrije tijd, die nog steeds niet veel is.

4. Je zoekt je eigen rooster uit en er is niemand om je te helpen met andere essentiële informatie.

En dat is in het begin overweldigend. Of het nu gaat om de universiteit of een baan. Het gaat er in Nederland heel anders aan toe dan in Roemenië. Mensen staan open om je te helpen, maar ze zullen niet steeds herhalen wat ze moeten zeggen. Toen ik aan de universiteit begon, was ik erg gewend en gehecht aan de manier van werken op de middelbare school, toen je 3-4 keer te horen kreeg wat je moest doen. Nu is het jouw verantwoordelijkheid en bepaal je zelf hoe snel je de dingen leert die je interesseren. Ik waardeer echter wel de digitalisering van processen, waaronder het verwijderen van het treindossier, of het gaan naar het secretariaat dat wordt achtervolgd door niet zo vriendelijke geesten. In Roemenië was ik bang om een lastpost te zijn, nu heb ik er vertrouwen in dat ik op mensen kan vertrouwen om me te helpen.

5. Op jezelf gaan wonen lijkt niet moeilijk, totdat je het echt doet

Op een bepaalde leeftijd kan logeren bij je ouders saai worden. Andere interesses, andere tijden van de dag, leeftijdsgebonden activiteiten en de gebruikelijke verschillen. Daarom willen veel schoolverlaters graag op zichzelf gaan wonen. Zo was ik vroeger ook, totdat ik aan den lijve ondervond wat dat betekende. Bagage verhuizen, de kamer schoonmaken, eten en vooral orde houden in deze zaken. Op mentaal gebied is alleen wonen een zegen, maar ook een vloek. Toen ik thuis was, was alleen zijn heel rustgevend. Toen ik in Nederland aankwam, was het moeilijk om ermee om te gaan, ik leek de dingen buiten de kamer te missen. Inmiddels is het rustiger geworden, ik ben de tijd dat ik alleen ben gaan wonen gaan koesteren, maar in het begin wilde ik echt dat ik had geweten hoe het was om op jezelf te wonen, zonder iemand te kennen en zonder op wat voor manier dan ook geholpen te worden.

Bonus: Alles komt goed als je de dingen doet die je leuk vindt, op de manier waarop je ze leuk vindt en wanneer je ze leuk vindt.

Het advies dat het eenvoudigst klinkt en het moeilijkst uit te voeren is. Het is niet gemakkelijk om je oor niet te laten hangen naar wat er tegenwoordig rondgaat, maar je hoeft het echt niet te doen. Alle dingen komen met de tijd, zoals regenbogen na een lange regenbui. Het advies dat ik waarschijnlijk zou geven aan iedereen die een jaar geleden in mijn schoenen stond, is dat we onszelf niet moeten dwingen iets leuk te vinden als het niets voor ons is. Ik heb momenten gehad waarop ik dat vergat en dat heeft me geraakt, en het minste wat ik kan doen is het delen. We moeten onszelf altijd op de eerste plaats zetten en ons ritme vinden, dus als sommige dagen traag lijken, laten we ze dan ook zo nemen en kijken hoe we dat in ons voordeel kunnen gebruiken. 

Artikel door Horia Marin.

Horia is een eerstejaars student in Nederland die Marketing Management studeert. Hij is sinds kort lid van het Rompro-team om zijn studentenervaringen in Nederland te delen en om mensen die hierheen verhuizen te helpen een vlottere start te maken. Ze is een uitgaand persoon die graag betrokken is bij zoveel mogelijk activiteiten en zoveel mogelijk mensen helpt. Ze heeft echter een hekel aan de Nederlandse keuken en vertragingen in het openbaar vervoer.